Door mijn voorkeur voor menselijke fotografie en storytelling voer ik ook regelmatig langlopende maatschappelijke fotoprojecten uit, dat erg kan verschillen in de duur van tijd, van bijvoorbeeld een half jaar tot wel 2 jaar. Dit begon eerst vanuit mijn eigen ‘drive’, bijvoorbeeld met projecten over mensen met hersenletsel of (na) anorexia. Maar dit kan ook in opdracht. Dus wil je de aandacht richten op een (maatschappelijk) probleem of bijzonder verschijnsel, neem dan gerust eens contact op. Dan kijken we samen naar de mogelijkheden.

Bij de langlopende fotografieprojecten die ik tot nu toe heb uitgevoerd, kwam mijn achtergrond als coach en begeleider in de zorg vaak goed van pas. Dat hielp om mensen en onderwerpen goed te doorgronden en daarna een passende fotoserie te maken met daarbij behorende informatie. Soms ook in samenwerking met een tekstschrijver, bijvoorbeeld om een boek te maken.

Op deze manier kon ik andere foto’s maken dan de ‘standaard beelden’ die vaak te zien zijn. Fotografie kan ook een middel zijn waarmee mensen zelf aan de slag gaan, waarbij ik de ondersteuning bied die nodig is.

Een project begint vaak met een idee, meerdere gespreksmomenten en pas later volgt het fotograferen, soms na een proefserie. Dit deed ik bijvoorbeeld bij een serie over mensen met hersenletsel die hun dagelijks leven, belemmeringen én dromen toonde. Zij werden hierbij geactiveerd en we gingen samen op pad. Een tweede project ging over mensen met een eetprobleem. Hierbij lag de focus op de tijd voor, tijdens en ná anorexia.

Ook kan een project bestaan uit het langdurig volgen van een speciale gebeurtenis, zoals het Corso in Sint Jansklooster.

Hieronder een aantal voorbeelden van de verschillende projecten.

Voor de serie hieronder ben ik (1 op 1) gedurende een jaar met 18 verschillende mensen met hersenletsel, in gesprek gegaan en op pad geweest. Dit om een volledig beeld te krijgen van hun dagelijks leven, wensen en belemmeringen. Deze verhalen en belevingen legden we vast op beeld, met als speerpunt meer aandacht voor de mens achter het mens. Van een kookworkshop bij De Librije, het Spoorwegmuseum, het Dolfinarium, tot het wassenbeeldenmuseum in Amsterdam is aan bod gekomen. Belemmeringen zoals: leven met allerlei angsten en behandeld worden als een klein kind hoorden ook bij hun verhaal. Alle foto’s schoot ik zonder flitslicht, dit vanwege kans op epileptische aanvallen. Het project sloot ik samen met hen af met een expositie binnen hun woonvorm, waarbij familieleden, vrienden, de burgermeester van Kampen en andere geïnteresseerden de expositie hebben bezocht. Dit was een groot succes op alle vlakken.

Een project dat ik startte vlak voor de corona periode is de serie van het leven van drie mensen tijdens anorexia. In gesprek met de deelnemers hebben ik met hen gekozen om dagelijkse dwangmatige handelingen te fotograferen waarvan een buitenstaander vaak niet eens weet dat het zich afspeelt. De handelingen welke gefotografeerd zijn: het vet meten met je handen op je gezicht, liters ijskoud water drinken, extreem veel trappen lopen, dagelijks je benen opmeten met je handen, het vet van je eten en lippen afdeppen. Eric Hoogeweg (tekstschrijver en dichter) schreef bij hun verhalen een gedicht.

Een geheel ander project. Hierbij volgde ik de groep: After Nero’s bij het maken van hun creatie. Een geheel andere editie van het Corso dan voorgaande jaren, zorgde voor extra uitdaging bij de groepen. Een fietstocht langs alle bouwcreaties. After Nero’s maakten er een intense ervaring van waarbij je langs een park fietste waar de giraffen heen en weer liepen, blad van de bomen aten en waar de opzichters vanuit hun jeeps toekeken. Alsof je je in een echt safaripark bevond. Het begin vanaf het lassen tot aan de show legde ik vast.

Heeft u ook een project waar ik beelden bij kan maken? Mail mij gerust om de mogelijkheden te bespreken!

Bekijk ook eens mijn redactionele fotografie, zakelijke portretfotografie, mijn werk als fotograaf voor bedrijfsreportages of als fotograaf voor een portret.